Als je met studiegenoten samenwerkt, is het belangrijk om met veel tact te werk te gaan. Je komt misschien uit verschillende culturen of bent andere manieren van communicatie (van huis uit) gewend. De principes van geweldloze communicatie van Marshall B. Rosenberg kunnen helpen bij het geven en ontvangen van constructieve feedback.

Bij geweldloze communicatie staat voorop dat je uit hoe je je zelf voelt. Je spreekt dus niet voor een groep maar houdt het dicht bij jezelf. Daarnaast geef je geen kritiek, vel je geen oordeel en wijs je geen schuldige(n) aan

Het geven van feedback volgt bij geweldloze communicatie een vast patroon:

Obervatie

Dit is waar het allemaal mee begint en gaat puur over wat je ziet, hoort, proeft,
merkt etc. Wees duidelijk en specifiek.

Bijvoorbeeld:
Als ik (zie/hoor)…

Gevoel

In dit deel gaat het om het benoemen van jouw emotie in relatie tot wat je observeert.

Bijvoorbeeld:
(dan) voel ik…

Behoefte

Nu koppel je dit aan diepere waarden of behoeftes die je gevoelens kunnen verklaren.

Bijvoorbeeld:
omdat ik sta voor…

Verzoek

Tot slot stel je geen eis, maar doe je een verzoek voor verandering of actie ‘die jouw leven verrijkt’

Bijvoorbeeld:
Zou je willen…

Dus niet:

“Je hebt weer jouw deel van het werk niet af. Ik heb toch al 10 keer gezegd dat het belangrijk is. Je zou eens met je SLB'er moeten gaan praten want dit is niet normaal!”

Maar bijvoorbeeld:

“(Observatie) Wanneer ik merk dat het werk niet op tijd af is (Gevoel) voel ik frustratie en ergernis (Behoefte) omdat ik openheid en solidariteit erg belangrijk vind. (Verzoek) Zou je willen zorgen dat het werk op tijd af is?”

Zo klinkt het als een redelijk verzoek en niet als een verwijt.

Maak weer nieuwe duo’s. Heeft een van jullie weleens een moeizame samenwerking ervaren? Leg deze situatie voor en bedenk samen hoe je dit zou kunnen oplossen met behulp van het patroon van geweldloze communicatie. Schrijf ook dit op.